Σειρά: Τα κλασικά μας διηγήματα
Οι γιορτές πάντα είναι αφορμή για να ξαναβρεθούν μαζί τα μέλη μια οικογένειας. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για τη θεία Μυγδαλίτσα και την κόρη της, που χρόνια τώρα περιμένουν να γυρίσει ο ξενιτεμένος γιος της για να γιορτάσουν μαζί του τα Χριστούγεννα. Tι λέτε, θα επιστρέψει ο γιος της για να έρθει ξανά χαρά στο σπιτικό της; Θα καταφέρει αυτή την κρύα νύχτα των Χριστουγέννων να πάει στην εκκλησία του Χριστού στο Κάστρο; Nα προσευχηθεί όπως κάνει πάντα για την επιστροφή του; Ποιο μυστικό τής αποκαλύπτουν οι βοσκοί που χειμάζουν εκεί; Σαν αερικά, ας συνοδεύσουμε τη θεία Μυγδαλίτσα σε αυτό το «ταξίδι» κι ας ανακαλύψουμε μαζί της τις αρετές της ταπεινότητας, της υπομονής και της πίστης. Ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης, με αυτό το τρυφερό διήγημα, καταφέρνει να αγγίξει κάθε ευαίσθητη ψυχή, υμνώντας τον απλό τρόπο ζωής και κάνοντας το θαύμα μια όμορφη πραγματικότητα. Γιατί τα Χριστούγεννα πρέπει να είναι μια αληθινή γιορτή ψυχής και μια ευκαιρία να φωτιστούν ολονών τα σπίτια από τη ζεστασιά της αγάπης.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης γεννήθηκε στη Σκιάθο (1850) και ανήκε σε πολύτεκνη οικογένεια, αφού ήταν πρωτότοκος γιος ανάμεσα σε 7 αδέλφια. Συγγένευε με έναν άλλο μεγάλο σκιαθίτη συγγραφέα, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, αφού ο πατέρας του ήταν ξάδερφος της μητέρας του Παπαδιαμάντη. Τελείωσε το Δημοτικό και τις δύο τάξεις του Γυμνασίου (1866) στη Σκιάθο, καθώς δεν υπήρχε Γ΄ τάξη. Κατάφερε, όμως, μετά από καιρό λόγω των οικονομικών προβλημάτων της οικογένειάς του, να τελειώσει το Γυμνάσιο στο Βαρβάκειο της Αθήνας (1871), ενώ μετά γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1872 έγινε τακτικό μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» όπου γνώρισε τους εκδότες Βλάση Γαβριηλίδη και Δημήτριο Κορομηλά, οι οποίοι τον βοήθησαν να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία. Τότε έγραψε και το πρώτο του έργο, το δράμα «Μιχαήλ Κομνηνός, Δεσπότης της Ηπείρου» -βραβεύτηκε στον «Βουτσιναίο Ποιητικό Διαγωνισμό»- που θεωρείται χαμένο ως σήμερα. Έναν χρόνο μετά μετέφρασε από τα λατινικά το ποίημα «Η Βερενίκης κόμη» (1873). Το 1874 ανέλαβε τη δημοσίευση των πρακτικών της Ελληνικής Βουλής στην «Εφημερίδα», ενώ δημιούργησε τη σατιρική εφημερίδα «Αγορά» όπου διακωμωδούσε την πολιτική ζωή του τόπου. Την ίδια χρονιά δημοσίευσε το θεατρικό έργο «Βάρδας Καλλέργης» και ακολούθησαν το θεατρικό έργο «Καταστροφή των Ψαρών» (1876) -βραβεύτηκε στον «Νικοδήμειο Διαγωνισμό»- και το ιστορικό μυθιστόρημα «Δημήτριος ο Πολιορκητής» (1876). Μέχρι το 1880 που διορίστηκε καθηγητής στο Βαρβάκειο και εργάστηκε για 20 χρόνια, δημοσίευσε θεατρικά μονόρακτα, κριτικά άρθρα και ποιήματα σε περιοδικά, εφημερίδες και ημερολόγια της εποχής. Μερικά από αυτά ήταν το «Μη Χάνεσαι» και οι κωμωδίες «Τις πταίει;» (1875) και «Τα δύο δόμινα» (1876). Το 1886 έλαβε το παράσημο του Αργυρού Σταυρού του Σωτήρος. Αργότερα συμμετείχε στον «Λασσάνειο Δραματικό Διαγωνισμό» με τα έργα του «Άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως» (1889) και «Χαμάρετο» (1896). Ταξίδεψε κατ' επανάληψη στην Κωνσταντινούπολη, στο Άγιον Ορος και στους Άγιους Τόπους. Το 1901 παντρεύτηκε στην Αθήνα την Βασιλική Φουλάκη και το 1907 αποφάσισε να εγκαταλείψει τη δημοσιογραφική και λογοτεχνική του δράση. Μετά τον θάνατο της συζύγου του (1914) αποσύρθηκε από την κοσμική ζωή και άρχισε να γράφει εκκλησιαστικές ακολουθίες και να μεταφράζει πατερικά κείμενα (Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος Ναζιανζηνός κ.ά.). Την ίδια χρονιά τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών. Το 1919, ο δημοσιογράφος Στέφανος Δάφνης τον έπεισε να τυπώσει μια πρώτη συλλογή των διηγημάτων του, ενώ το 1928 αναγορεύτηκε σε πρόσεδρο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Τα διηγήματα και οι ταξιδιωτικές εντυπώσεις που δημοσίευσε σε περιοδικά και εφημερίδες της εποχής (1880-1907) εκδόθηκαν σε δύο εξάτομες συλλογές: «Με του βορηά τα κύματα» και «Διηγήματα». Ο Μωραϊτίδης χαρακτηρίζεται για τα ηθογραφικά διηγήματα που έγραψε στην καθαρεύουσα, όπου κυριαρχούν η βαθιά του θρησκευτική πίστη και αγάπη για τη φύση. Έναν μήνα πριν πεθάνει έγινε μοναχός με το όνομα «Ανδρόνικος». Άφησε την τελευταία του πνοή στη Σκιάθο το 1929, από μόλυνση μιας πληγής που είχε στο πόδι από παλιά και για την οποία δεν δέχθηκε θεραπεία.
Λίγα λόγια για τους δημιουργούς
Ο Διονύσης Λεϊμονής γεννήθηκε στο Αιτωλικό και σήμερα ζει και εργάζεται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση στον Βόλο. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Ιωαννίνων, κάτοχος πιστοποιητικού κατάρτισης στη Δημιουργική Γραφή (Α.Π.Θ.) και απόφοιτος του Τμ. Δημιουργικής Γραφής του Ε.Α.Π. Η μεγάλη του αγάπη για το βιβλίο τον οδήγησε στη δημιουργία της λογοτεχνικής ραδιοφωνικής εκπομπής «Μιλάμε για το βιβλίο» και στην ενεργό συμμετοχή του σε διάφορους οργανισμούς, όπως στην ΙΒΒΥ (Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου), στο Κε.Βι.Μα.Συ. (Κέντρο Βιβλίου Μαγνησιωτών Συγγραφέων) και στον Συνδέσμο Γραμμάτων και Τεχνών Θεσσαλίας. Ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα προωθώντας τη φιλαναγνωσία με συμμετοχή σε διοργανώσεις εκδηλώσεων για το βιβλίο, σε σεμινάρια δημιουργικής γραφής και παρουσιάσεις βιβλίων. Ασχολείται επίσης με την αρθρογραφία σε εφημερίδες και περιοδικά. Από πολύ νωρίς στράφηκε στη συγγραφή παιδικών και νεανικών διηγημάτων. Το «Τέταρτο Αλογάκι» (Πατάκη, 2017), βραβεύτηκε στην ψηφοφορία αναγνωστών του Public (Παιδική λογοτεχνία). Άλλα έργα του: «Η Κολυμβήθρα του Σιλωάμ» (2007), «Το Μυστικό της Δαγκάνας (Π.Ι.Τρ. Κύπρου, 2009), «Το Χαμένο Ταίρι» (Ακρίτας/Eν Πλω, 2009), «Τα Τίμια Δώρα» (Ήρα, 2013), «Δέκατο Έβδομο Κιβώτιο» (Πατάκης, 2014), «Δημιουργική Γραφή στην Α΄, Β΄ και Γ΄ Τάξη Γυμνασίου» (Γράφημα, 2018), «Ο Θαλασσοσφυριχτής» (Αρτέον Εκδοτική, 2018), «Το παιδί με τη Φουστανέλα» (Αρτέον Εκδοτική, 2020), «Άρωμα Ευγένειας» (Νάμα, 2022), «Τα κλασικά μας διηγήματα» (διασκευή σειράς, Αρτέον Εκδοτική, 2021-2025). Επίσης, έχει συμμετάσχει με ποιήματα και πεζά σε συλλογικές εκδόσεις και ανθολογίες.
Η Μαρία Νασοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Γλυφάδα. Σπούδασε Κοινωνιολογία και Θεολογία. Διδάχτηκε την τέχνη της Αγιογραφίας στη σχολή της Μητροπόλεως Γλυφάδας, που λειτουργεί υπό την αιγίδα του πατρός Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, και κατά τη φοίτησή της στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Μια περίοδο της ζωής της έζησε στον Καναδά όπου εργάστηκε στη Βασιλική Τράπεζα, πάντα όμως ζωγράφιζε ερασιτεχνικά και συμμετείχε σε εκθέσεις, καθώς η ζωγραφική ήταν η μεγάλη της αγάπη. Ασχολήθηκε επαγγελματικά με την αγιογραφία από το 2002 και έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση το 2014. Σήμερα διδάσκει αγιογραφία και εικονογραφεί φορητές εικόνες και τοιχογραφίες σε μουσαμά. Έχει συνεργαστεί με πολλούς εκδοτικούς οίκους για την εικονογράφηση βιβλίων.
